Isla Margarita

Buenos diaz amigos,

Afgelopen maandag kwamen we na 9,5 uur vliegen aan op de luchthaven van Porlamar. We waren een beetje zenuwachtig vanwege de grote hoeveelheid hechtmateriaal in onze tas, echter de douane gaf geen problemen. Op het vliegveld stond Alicia ons met een bordje “Asilo Aamor” op te wachten. Een aardige dame, die gelukkig (een beetje) Engels spreekt. Zij heeft ons meegenomen naar haar casa, waar we de komende tijd overnachten. Gelukkig kunnen alleen muggen hier ongevraagd naar binnen, maar daartegen beschermen we ons met ladingen deet, alhoewel ze dat niet weerhoudt om Suuz op te peuzelen. Het huis ligt in een prive-wijkje omheint door een grote muur en beveiligd met security, verder staat er om het huis een groot hek en ook voor de ramen zitten overal tralies.
Dezelfde avond heeft Alicia ons het centrum van Porlamar (kort) met de auto laten zien, we waren erg moe en zijn die avond dan ook erg vroeg gaan slapen (het is hier 6 uur vroeger).
De volgende dag gingen we de klinieken bekijken en hebben we Carla ontmoet, vanuit Nederland hebben we alles met haar geregeld. In de 3 klinieken werken 3 dierenartsen die wel wat Engels spreken en nog vele assistenten die alleen spaans spreken. Dit zorgt af en toe voor een taalbarriere, maar enkele van hen proberen ons wat spaans bij te brengen, daar tegenover staan onze meegebrachte stroopwafels, die erg geliefd zijn in de kliniek!
De klinieken zelf zijn armoedig, erger nog dan we eigenlijk verwacht hadden. De dierenartsen doen hun best, maar met de middelen die ze hebben is een goede hygiëne en steriliteit niet haalbaar. Waar we wel vreemd van staan te kijken is dat iedereen overal rookt, telefoneert (zelf als tijdens de operatie de prive-mobiel afgaat) en zomaar de operatiekamer (OK) binnenloopt. Er zijn geen steriele handschoenen voor bij de operatie, chirurgisch materiaal wordt alleen afgewassen en afgespoeld met een chemisch middeltje gedesinfecteerd, en er is ook geen steriele OK-kleding. De dieren die van de straat binnenkomen worden behandeld en eventueel geënt en voordat ze voor adoptie weg kunnen worden alle dieren, jong en oud, gecastreert (of gesteriliseerd ;) ). Veel honden zitten echter achter de kliniek in het asiel, waar ze verzorgd, gevoerd en geknuffeld worden door Carlo en zijn dochter Carlizbe (zij zijn hiervoor in dienst en wonen bij het asiel). Carlizbe is een meisje van ca. 6 dat heel schattig spaans tegen ons praat, hele verhalen, waar wij vrijwel niets van begrijpen, maar door “si” te zeggen en te knikken praat ze er lustig op los.
Ook wij knuffelen de honden (en katten) veel en verwijderen ook teken van hun lichaam en vooral ook heel veel uit hun oren, echt ongelofelijk hoeveel teken er op een klein oppervlakte kunnen zitten.
Verder kijken we mee met operaties, o.a. castraties en andere kleine ingrepen. Een van de grote verschillen, buiten het steriele werken, met de honden in Nederland is dat deze honden veel meer bloeden doordat ze vrijwel allemaal besmet zijn met Ehrlichia, een ziekte waarbij een parasiet via een teek de hond binnenkomt en zich dan in de bloedplaatjes (of witte bloedcellen) nestelt. De bloedplaatjes functioneren hierdoor minder en hierdoor worden kleine bloedinkjes minder snel gestopt.
Er wordt veel bloedonderzoek gedaan bij de honden die binnenkomen, veel dieren zijn besmet met Microfilaria, dit zijn kleine wormpjes in het bloed, als ze volwassen worden zijn ze bekend als hartworm, wat ook hier veel voorkomt. Wij hebben zelf een microfilaria gezien in een bloeduitstrijkje, iets wat we in Nederland nog nooit gezien hadden. Ook de Ehrlichia parasiet hebben we in een ander bloeduitstrijkje in de bloedplaatjes zien zitten.
Alles gaat hier op zijn gemakkie, er zit nergens haast achter en weinig structuur in, op zich voor ons wel lekker om erin te komen. Wel zouden wij liever iets meer te doen hebben, maar misschien komt dat nog.
Woensdag heeft Alicia ons meegenomen naar Playa el Aqua en nog meer stranden in het noordoosten van Isla Margarita, waar we wat foto’s hebben gemaakt. A.s. vrijdag is het hier een feestdag, wij zijn dan vrij en gaan dan waarschijnlijk met Alicia naar het strand, lekker de tourist uithangen (we hebben nog amper toeristen gezien, we zitten namelijk in een totaal niet toeristisch gedeelte).
We laten het hier voor nu bij, vergeet niet de foto’s te bekijken en jullie horen snel weer van ons!

Hasta Luego!
Suzanne en Chantal